Aequinoctium

Koncert intermedialny

Równonoc (aequinoctium) jest momentem przecięcia przez Słońce równika niebieskiego w trakcie jego pozornej wędrówki po ekliptyce z półkuli północnej na półkulę południową. Moment równonocy jesiennej wyznacza na danej półkuli początek astronomicznej jesieni, która trwa do chwili przesilenia zimowego. Dzień ten w wielu kulturach jest szczególnie celebrowany, jako dzień równowagi pomiędzy światłem a ciemnością. Pragniemy wykorzystać ten fakt wraz z jego „kosmiczną energią” i duchową konotacją jako inspirację do działań artystycznych, a łącząc rodzaje sztuk (intermedia) spotęgować efekt oddziaływania. Zawartość koncertu stanowią działania, których osią jest oczywiście muzyka i dźwięk jednak są one ściśle połączone z innymi mediami. Dźwięk jest wzbudzany przez ruch i gest taneczny. Dźwiękiem też przemawiają obiekty ceramiczne wypełniające sakralną przestrzeń, stworzone i zainstalowane specjalnie na ten koncert. Obiekty te wibrując uwalniają inherentne brzmienia. Dźwiękom piszczałek organowych, tak naturalnym dla koncertów odbywających się w kościołach towarzyszą odgłosy uderzanych lub elektrycznie rozwibrowanych stalowych rur (przypominających piszczałki). Nawet woda w przezroczystych menzurach staje się instrumentem sterowanym przez elektronikę. Intermedialny performens, pomimo swej wizualnej i dźwiękowej różnorodności ma raczej charakter kontemplacyjny. Wielość środków wyrazu zapewnia atrakcyjną formę, jednak w swej treści koncert chce prowokować do refleksji i nakłaniać do odnalezienia balansu pomiędzy radością a zadumą – jak pomiędzy dniem i nocą. Aequinoctium.

Wykonawcy:
Anna Dramowicz – organy
Marta Dramowicz-Wojtacka – sampler
Alicja Borsiak-Śleszyńska – ceramika, śpiew
Izabela Kościesza – ruch
Jarek Kordaczuk – monoctone, obiekty

Kościół Ewangelicko-Augsburski, Olsztyn
Wrzesień 2019